Malawi

Vorige week zaterdag en zondag hebben we op een camping aan het meer van, Malawi doorgebracht. Het was er warm. We waren vrij. Nouja vrij. De uren vliegen voorbij en we kwamen een uur of 16 op de camping aan. Eerst de gewone reutemeut, met tent opzetten en settelen. Ik ben één van de weinigen in de groep die niks met kamperen heeft en dus zou je zeggen dat als er een mogelijkheid tot een upgrade naar een cottage is, ik dat met beide handen ga aannemen. Ja en nee. Ik was jaloers op de anderen, maar ik had mijn keuze op dat moment nog niet gemaakt over rondreizen en dat geld zou ik goed kunnen gebruiken. Twee van de drie stellen, Marie, Christopher en ik waren uiteindelijk de échten, de bikkels. Ik had in die zin geluk dat Kate een upgrade had gedaan. Ik had een tent voor mezelf en we konden op maar liefst twee matjes slapen. Je moet er het beste van maken, toch!

Zondagochtend konden we mee gaan voor een village tour. Toen ik wakker werd, voelde ik me net een zak zout. Ik sleepte mezelf met veel moeite de tent uit. Goedemorgen zeggen of een glimlach produceren was al teveel. Mijn lichaam was opgebrand. Niks geen energie. De batterij was he-le-maal leeg. Slaaptekort, een grote groep, continue piekeren over wel of niet naar huis gaan. Ik wist dat ik spijt zou krijgen als ik terug kruipte naar mijn bed en de culturele activiteit zou skippen. Een schop onder de kont, in de kleren, gauw een bakje yoghurt voor het idee dat er iets in mijn maag kwam. Uiteindelijk ben ik blij dat ik toch mee ben gegaan.

Banjo, deze man was samen met een andere kerel bij ons op de camping voor helpen met koken en de afwas, woont zelf in de village. Hij gaf ons de rondleiding mét nog ruim 10-15 lokale jongens van rond mijn leeftijd. Deze stonden ons op te wachten en zodra we door de poort kwamen vlogen ze naar ons toe. Ik had elk aan een kant een jongen. Mozes en Jorge. Banjo had ons net voordat de tour begon 'gewaarschuwd' en uitgelegd dat de jongens aan het eind graag hun werkjes willen verkopen. Tijdens de wandeling kwam het natuurlijk al ter sprake en liet Mozes mij zijn schilderijtje zien. Ik voelde al 'aan mijn water' dat dit echt fantastisch zou worden. NIET. Heit is een handelaar, maar ik ben dat verre van dat. Na de tour lieten ze mij hun lokale spel zien en hebben we een potje gespeeld. Het valt voor mij wat in de schaken en dammen categorie. Ik snapte er geen snars van, vooral niet als er druk op de ketel staat. En toen begon de handel. Afdingen van 60 dollar naar 45. Ik zou betalen om 14 uur. Tijdens de lunch hoorde ik dat 40 dollar echt de max was, aangezien zij dat ook hadden betaald. Het bleef een aanzienlijk hoog bedrag. Toch was het al te laat om nog lager te krijgen. Dan had ik meteen moeten zeggen dat ik het niet zou kopen voor zoveel geld. Ik had nu mijn stok achter de deur en dat was het bewijs van de afkoopsom van de anderen uit mijn groep. Ik moet hier toch beter in worden...

We hebben tijdens de village tour een huis bekeken, uitleg gekregen over het maken van de stenen, een praatje gemaakt met de schooldirecteur waar 100 kinderen in 1 klas zitten, liedjes gezongen met de kinderen die blijkbaar niet naar de kerk gingen en tot slot op kraamvisite in het lokale ziekenhuis/kliniek. Louis kreeg de tranen in haar ogen toen ze zag hoe de bevallingskamer eruit zag. Ze zei dat in Zweden alles spik en span is, mensen klagen dat de koffie niet lekker smaakt en er soms niet genoeg ruimte is voor familie om te blijven slapen; net als in NL... Er is een paar jaar geleden door een Nederlandse een ambulance gedoneerd. Deze is stuk en er is geen geld voor een reparatie. Ook zijn er niet genoeg fietsen om naar de bevolking toe te gaan. Zeer indrukwekkend en lastig...

~~

Het meer schijnt bewoond te zijn door parasieten. Als er één in de groep zich zorgen maakt, doet iedereen dat. Behalve dit eigenwijs kreng. Ik had van meerdere personen, de blanke eigenaar en zijn vrouw, de kerel van het duiken en een Nederlands jong stel, gehoord dat er in ons gebied geen parasieten leefden en je dus ook niet ziek zou worden. Ik heb me eraan gewaagd. Het water was heerlijk, alleen heel erg ondiep. Het water stond me tot de knieeën. Meer spartelen dan zwemmen. Ziek of niet, ik kon er net als Martin en drie andere meiden niets mee. Ik houd gewoon van regels overschrijden én ik houd van verkoeling opzoeken ;)

We hebben pillen gehaald bij een Pharmacy. Deze dokter zei dat je er meteen mee kon beginnen. Oef, weer een ander advies. Het Nederlandse stel had namelijk gezegd dat je na zes weken de pillen moest slikken. Louise zegt dat ik beter mijn eigen dokter kan vragen. Dus ik wacht nog even tot dinsdag.....