Tweede dag Safari Hluhluwe

Een ronkende moter (klonk wel stukken beter als de Volkswagen van Brend z'n ouders), een hoog zitvlak met open zijkanten en een redelijk knappe tourguid** (ik schat dat ie in de 30 was, hij had in ieder geval geen trouwring om, alleen een soort Lord of de Rings ring die Jesper ook wel heeft). Hij werkte al een aantal jaar in het park en komt er zowat dagelijks. We merkten gauw genoeg dat we in de goede Game Drive auto waren terechtgekomen. Hij had overal ogen en oren en als ie meende iets te zien, stopte hij de auto, pakte z'n superdeluxe Nikon  inoculars/verrekijker en als ie zeker van zijn zaak was vertelde hij wat voor dier en naar welke plek wij konden gaan kijken. Ons Game Drive adventure begon met een paar hyena's. Ze lijken echt excact op die van de film/musical Lion King! Dat loopje, de bruine vacht met wat zwarte strepen en vlekjes en die brutale kop. Ze kijken uit de ogen alsof ze elk moment kunnen toeslaan. Er was een groepje van drie en soms een losse hyena. Eentje vond onze auto erg interessant en sprong net niet op onze motorkap... Daarna sukkelde hij weer verder.

De volgende die we tegenkwamen was een hele grote olifant. Onze tourguid** leek het wel 'leuk' om er twee, drie meter naast te gaan staan. Zo van: "Als ie er genoeg van heeft en zich omdraait, stampt hij in één tel de hele jeep aan gort. Niks,  nada, noppes blijft er van jullie over, stelletje sufferts!" Hij vertrouwde dus echt op de olifant en op zijn eigen ervaring. Nadat we een aantal minuten de olifant konden vergezellen vertelde hij dat de olifant zich erg op zijn gemak voelde. Dat kon je zien aan zijn rustige houding. Dus kan een olifant echt als grote vriend worden beschouwd, je moet alleen niet vergeten dat jij voor hem/haar máár een ieniemienie mensje bent en je dus altijd bewust moet blijven van het gevaar. De olifant zijn ontbijt was nog lang niet op, dus wij hebben onze journey vervolgd.

Gisteren hebben we op een kleine afstand neushoorns gespot en vandaag gebeurde dat wederom. Gisteren stonden ze jammer genoeg met hun dikke billen naar ons toe, ditmaal konden we ze van de voorkant bewonderen. Net als met mensen/mannen, ik vind het best belangrijk dat een man een goeie kont heeft, maar een man verleidelijk in de ogen kijken en ervoor zorgen dat ie je zowat kan uitkleden zonder je aan te raken, is nog veel 'leuker'!

Het sneue hier in Zuid-Afrika is dat er iedere week een heel hoog aantal neushoorns wordt gedood door jagers. In totaal gaat het om miljoen in een jaar??? Deze jagers maken ze dood, zodat ze de hoorn van het mooie beestje te zagen en te verkopen. Het beestje is 9 van de 10 keer nog niet eens helemaal dood en wordt dan al gemarteld met een zaag. Om deze jagers te stoppen is er ten eerste ontzettend veel geld nodig, wat er uiteraard niet is. Ten tweede is er in dit land erg veel sprake van corruptie, rondom de regering. Hierdoor wordt het probleem alleen maar groter en dus absoluut niet opgelost......

Ik wil niet zeggen dat we gisteren niet veel hebben gezien, want dat is niet waar. De ouders van Brent zijn heel geduldig en als we dachten iets te zien, stopten ze meteen. Nu reed die man gewoon constant door, dit om te voorkomen dat we alleen foto's van impala's hadden aan het eind van de rit. We zijn trouwens gisteren veel langer aan het rijden geweest. Half zes 's ochtends vertrokken, zes uur waren we in het park en tot een uur of 15 hebben we daar de dag doorgebracht. Deze jeep was schijnbaar zo'n 5,5 uur gehuurd. Vier uur wekkertje, half vijf rijden, kwart voor zes bij het park en van zes tot half twaalf gereden. Vond het echt heeuull spannend in zo'n hoge jeep. Echt bijzonder om over alles heen te kijken en vooral interessant dat onze tourguid** zoveel ervaring had.

~~~~
Dat was dan ook het grote verschil met de ouders van Brent. Zij zijn er gewoon vaak geweest en lezen boeken, hij werkt er dagelijks.

We hebben trouwens ook nog buffels gezien. Dat waren dus al drie van de vijf!!

Soms stopte onze tourguid de auto. Dan zette hij 'm uit, pakte z'n binoculars/verrekijker en ging op zoek naar wat ie voorbij had zien komen. Eerst vroeg ik nog als nieuwsgierig aapje: "Where are you looking at?" Op een gegeven moment heb ik de vraag niet meer durven zeggen. Hij had namelijk ook wel wat psychotische trekjes van ons overgenomen. Niet altijd stond er een buffel. Maar die ene keer stond er wel een ander heel bijzonder beest. Niet eentje, maar er waren zelfs vier. Heel relaxed lagen ze in het gras. Weet je al over wat voor dieren ik het heb? Het waren.... LEEUWEN!! Jammer genoeg geen grote mannetjes lion, maar wel heule mooie vrouwtjes leeuwen. In de verrekijker kon je zien dat eentje ons recht aankeek. Zo bijzonder!!! Ze waren wel heeel ver van ons vandaan en zelfs mijn grote Nikon lens haalde het niet om de leeuwen pontificaal op de foto te krijgen. Gelukkig kan ik A op het schermpje nog verder inzoomen, B wisselen we de foto's uit met elkaar en C heeft Mette met haar Sony cameraatje hele duidelijke plaatjes kunnen schieten.

Dit was de dikke bonus van vandaag. Ik heb nog een schietgebedje gedaan om een luipaard of cheeta te ontmoeten, maar dat zat er voor vandaag jammer genoeg niet in. Ach, je kunt niet alles krijgen in het leven! Die laatste zin is de afgelopen dagen heel vaak naar mijn hoofd geslingerd door Jip. Jip is 17 jaar, een jong piekje dus, maar se stiet wol goed lyk! Ze wijst me er nu telkens op wanneer ik iets aan het vergelijken ben met een ander. Dit doe ik de hele dag door. Ik vraag me af wat erachter zit. Pytrik zei thuis ook altijd dat het wel heel toevallig was dat ik altijd hetzelfde wilde als hij, voornamelijk met het lekkere eten wat hij dan had gekocht. Net alsof ik altijd iets tekort kom in mijn leven. Eigenlijk niet best. Kinderen hier dromen van een Safari en ik/wij doen dat gewóón even. Zonder erbij na te denken. Nouja, qua geld wel een weloverwogen keuze gemaakt. Alsnog. Zij krijgen misschien nooit de kans om een leeuw te spotten. En waar zeur ik over? Dat mijn camera niet zulke foto's kan maken van veraf, dat ik geen selfie heb met een olifant, dat ik de chips van Mette niet heb. Als ik dit nu zelf weer herlees, word echt chagrijnig. Boos op mezelf. En ja, ik weet dat dat ook niet de bedoeling is van Jip. Ik heb tegen haar gezegd dat ik het absoluut niet leuk vind om te horen, maar dat ze er wel mee door moet gaan. Anders leer ik nooit tevreden te zijn met wat ik heb (bereikt) in mijn leven. Zonde!!!