Tussendoortjeeee

Als je dit allemaal hoort, zou je kunnen denken dat die kinderen niets te klagen hebben. Dat is ook wel een beetje waar. Maar deels is er ook nog een andere kant van het verhaal. De kids hebben geen biologische ouders die voor ze zorgen, Ros is vanaf dat ze zich kunnen herinneren hun moeder. Ros heeft het niet breed en veel eten komt van een supermarkt die het anders weggooit. De afdankertjes, zo te zeggen. Toch kan ik niet zeggen dat ze zielig zijn. Ze leven in een stabiele omgeving en ieder jaar zijn er vrijwilligers voor een handje extra hulp. De hechtingsproblematiek waar ik over in zat, is nu niet meer aan de orde. Dat proces is als ze veel jonger zijn. Sowieso zie je heel duidelijk dat de kids zelf al een bepaalde afstand creëren. Als ze een vrijwilliger niet zo aardig vinden, negeren ze deze. Ze hebben er geen boodschap aan. Ros is hun moeder en Peter&Yvon zijn voor hun ook extra verzorgers. Meer niet. Tolereren doen ze ze gelukkig wel. Maar die grote bongels vinden het allemaal wel prima...