Lekker eten, vlechtjes enzo!

Het zou beter voor mij zijn om in de jungle te wonen. A om van alle stress en drukte af te zijn. B omdat ik dan moet overleven met weinig voedsel. Hier in Palm Tree leven we ook met de aapjes die dagelijks op visite komen en onze meegebrachte stroopwafels stelen; maar das toch anders. Nu kan ik gewoon in de supermarkt lekkere snoepjes en koekjes kopen. En we sporten hier niet. Normaliter fiets ik elke dag een paar kilometer en deed ik tijdens mijn studie aan uni-hockey (als een gek achter een balletje aanrennen en ondertussen allemaal geluiden produceren voor de special effects) of aan zumba (lekker die handjes in de lucht en m'n heupen heen en weer) of aan zwemmen (beetje baantjeszwemmen en het liefst heel lang onder water, zodat ik niks meer om me heen hoor; alleen het geluid van het water dat in en uit stroomt en mensen die spartelen in het water). Nu zitten we dagelijks op school tot 14 uur en daarna hebben we vrije tijd. Als we niet naar Galleria (het winkelcentrum) gaan, zitten we op onze luie kont in de zon of op de bank met een boekje. Dus de kilo's vliegen er juist niet af en dan is het echt héél en ik herhaal héél deprimerend om op de weegschaal te gaan staan. Het wordt hoog tijd om te gaan diëten en workouts te gaan doen. Iedere week weer kom ik tot de verleiding om te gaan snaaien, een wijntje of een biertje te drinken, maar dat kan écht niet meer Nanneke! Jeetjemieneetje zeg! Maar ik dacht telkens: "Ik ben hier niet gekomen om op mijn gewicht te letten, ik ben ten slotte op vakantie en hoef me nergens over zorgen te maken." Echter ben ik nu tot de conclusie gekomen dat het ook niet te extreem hoeft. Als een dikzak thuiskomen is het andere uiterste. Nu nog de discipline vinden om ook daadwerkelijk mezelf een schop onder de kont te geven.... Ach, dat ene hapje ijs kan toch wel...?!

~~

Wellicht hebben sommigen van jullie mijn mooie bos vlechtjes gezien op de foto. Eindelijk had ik weer lang haar, zonder dat ik er moeite voor hoefde te doen. IDEAAL! Toch zaten er veel haken en ogen aan. Vrijdagmiddag van 17 tot 21 uur heb ik keurig op een stoeltje gezeten, met mijn nagels bijna afgebeten en de tranen in mijn ogen. Vervolgens zaterdagochtend vroeg om 8 uur tot aan 14.30 uur. De Zulu vrouw kon wat Engels spreken, maar had vooral gesprekken met een Auntie (je noemt hier iedere vrouw die geen familie is, auntie) die hier woont. Zat ik daar al die ruim 10 uren. Ik heb bijna een hele serie uitgekeken en een stuk van mijn boek kunnen lezen. Wel een stijve, houten kont, maar wie mooi wil zijn moet pijn lijden... Ik had trouwens de donderdags mijn knie verdraaid in de zee...