Vervolg vorige week rondreis met Mem!

Vrijdag zijn we naar het mooie Jeffrey's Bay geweest. Met de kop in de wind. Lekker over het strand gestrûnt. Ik heb natuurlijk ook weer wat geks beleefd. Voordat we weer met de truck op weg gingen, wilde ik nog graag even een plasje plegen. Alex zei dat ik het fitnesscentrum, wat naast de parkeerplaats was, wel in kon lopen om daar vragen om naar het toilet te gaan. Dat idee leek heel leuk, maar was iets ingewikkelder dan gedacht. Bij de balie moest ik twee formulieren invullen, waar zelfs om een paspoort nummer werd gevraagd. Net alsof ik alles zo even bij de hand heb... Met alle handtekeningen mocht ik eindelijk de poortjes door en werd ik begeleid naar het toilet. Ik ging op mijn dooie gemakje naar de wc, maar voordat ik het wist stond die dame alweer naast me. Mag ik nog even rustig mijn handen wassen of hoe zit het.... Ze glimlachte stijf en gemaakt en ik bedankte haar, maar ondertussen kon ik het fitnesscentrum wel achter het behang plakken. Jemig hé! Het vertrouwen in de mensheid ligt hier dus ook onder het minpunt...

Vrijdagmiddag sloeg het weer om. We kregen dikke regendruppels op onze kop. Dat betekent niet dat we dan niks meer doen. In tegendeel. Regenpak aan en glijden maar! We gingen namelijk naar een zipline. Deze was niet heel denderend vergeleken met die ik eerder met Jip bij Oribi Gorge heb gedaan. Hier waren 8 kabelbanen, dus was zo gepiept. Wel lachen in de regen. Ik heb me prima vermaakt ;)

Onze accommodatie voor twee nachten was een beetje sûterig. Een oud huisje, verrotte houten vitrines en als de meiden boven ons gingen douchen kregen wij het water langs de muren naast ons bed. Niet alles is een luxe Resort...

Ik ben eerlijk gezegd de volgorde van onze activiteiten kwijt... Ga mijn best doen zo gedetailleerd mogelijk jullie op de hoogte te stellen van alle gekheid! Dan moet alleen wel mijn tablet meewerken en niet als ik op tijd dit ding aan de stroom heb gelegd, ineens eruit gooien, terwijl ik net een heel verhaal op papier had gezet. Grrrrr!!!

Zaterdagochtend een korte hike gedaan. De wandelroute van de lange hike was 'too slippery', wat ik geen schande vond als onervaren hiker. Het enige wat ik thuis doe is Libbe uitlaten en eens per jaar de Lus van Akkrum. Nou, nou, poe, poe. Ik vind een uur hiken helemaal perfect ;)

Het grote moment was daar... Ik heb het over het bungeejumpen... Echt iedere seconde heb ik gedacht om me om te draaien en héél hard weg te rennen, echt een typische angst reactie. Want de angst voelde ik in elk spiertje van mijn lijf. Toch gek genoeg kwam ik hyper weer boven, nadat ik gesprongen was. Terwijl ik bij de Swing van een paar weken geleden, bijna in een soort shock zat en niet meer helder kon nadenken. Ik registreerde niets van de omgeving en antwoordde verdwaasd op wat me gevraagd werd. Het bungeejumpen was vele malen enger, toch gaf het me de kick die mijn voorgangers ook hadden gekregen. Een halfuur voordat we naar de brug gingen, kon ik vol afgrijzen kijken naar de andere springers. Ik kon me echt niet voorstellen dat je daar een kick van krijgt. Het is namelijk zo ontzettend onmenselijk om voor de lol van zo'n hoogte te springen. Vooral het moment dat je op het randje staat is gruwelijk. Ik zou afhaken en zag het niet meer zitten. De mannen lieten me los en gaven me de ruimte om een keuze te maken. Ze dwingen je niet, alleen geven ze je al te graag een zetje als je er wel klaar voor bent ;) Ik ben heeeel blij dat ik dit van mijn bucketlist kan afstrepen. Een tweede keer hoeft van mij niet persé, dit was eng genoeg haha! Ik ben dus nog steeds angstig als ik op een ladder sta, dat is echt niet verandert...

Zondag zijn we naar een cats park geweest. Hier wonen een aantal leeuwen, luipaarden, tijgers en hyena's. Het is een opvangcentrum en de meesten zijn vanaf toen ze een baby waren daar gekomen. Eenmaal uit het wild en je kunt ze niet meer terugplaatsen. De anderen doden ze namelijk. Onze tourguide vertelde dat het wild wel voor altijd in hen blijft en ze dus niet bij hen in het hok komen. Ze blijven levensgevaarlijk en ook al kennen ze sommigen ze al jaren, de verzorgers blijven gescheiden van de beesten.

Ik vind het altijd zielig dat ze überhaupt daar terecht zijn gekomen. Maar wie ben ik om ze daar uit te halen? Er wordt goed voor ze gezorgd en het alternatief is dat ze worden afgestoten als ze terug gaan naar de jungle. Dan maar een leven achter de tralies...

's Middags hebben we op een boot walvissen gespot. Na ongeveer 10 minuten op het water kwamen we meteen al een moeder en kind tegen. Grote beesten zeg! Ik had het na een kwartier wel gezien en iedereen zat constant met fotocamera's en telefoons te zwaaien, dus het was mij wel prima ;) We zijn door gevaren naar een stuk met duizenden zeehonden. Blijkbaar zwom er ook nog ergens een witte haai, maar die heb ik (jammer genoeg) over het hoofd gezien. Ach, laat maar lekker zwemmen haha!

Aan het eind van de middag bij een Resort aangekomen waar we een nachtje mochten verblijven. Niet verkeerd zeg!