Leeftijd, township, tel je zegeningen!
Door: Nanneke van der Heide
Blijf op de hoogte en volg Nanneke
05 September 2017 | Kenia, Nairobi
Sowieso denkt menig man dat hij een kans bij me maakt. De kerel bij de laundry service in Kaapstad heeft me bijvoorbeeld al 3 keer ten huwelijk gevraagd. Ik heb een ring om mijn middelvinger en de vraag was of hij de ring om mijn ringvinger mocht schuiven. No way, mister laundry! Haha! Vervolgens keek hij me met zielige puppy ogen aan en zei hij dat ik hem diep, diep raakte. Ik kwetste zijn gevoelens. Terwijl die stakker een minuut ervoor aan zijn collega vertelde dat het thuis een en al jankerij was met kids en z'n vrouw. Bijzonder verhaal!
~~
Vandaag heb ik mij laten 'verassen' door een bezoek te brengen aan de grootste Township van heel Afrika. Er wonen naar schatting ruim een miljoen mensen. En dat is (natuurlijk) hutje mutje. Mem en ik zijn met onze Nomad rondreis van Port Elizabeth naar Kaapstad ook naar een township geweest. Deze township was vergeleken met deze een stuk verder gevorderd. Ik heb vandaag overal afval gezien en grote vuilnisbelten. Overal was modder en de wegen waren beloopbaar, maar ik was met mijn Teva sandaaltjes niet helemaal voorbereid. Het was een broeierige dag, dus ik had er bewust voor gekozen om niet mijn dikke bergschoenen aan te trekken. Ik kwam terug in het hotel met zwarte voetjes ;)
Iedereen zou in zijn/haar leven eens moeten worden geconfronteert met het verschil tussen arm en rijk. En dan heb ik het natuurlijk met name over de Westerse mens. Wij weten heus wel dat we gezegend moeten zijn met dat we geboren zijn in bijvoorbeeld NL. Toch zijn de televisiebeelden en de krantenkoppen niet genoeg om dat door te laten dringen.
~~
Ik moest vandaag weer ontzettend omschakelen. Eerst toen ik in ZA kwam, had ik al een cultuurshock. Ik vergeleek alles met Oeganda. Ik dacht namelijk dat Afrika allemaal hetzelfde was. In tegendeel... ZA is een zeer Westers land en er zijn grote verschillen tussen de villa of het krotje. Kenia ligt dichtbij Oeganda en ik zie van wat ik nog heb onthouden, veel gelijkennissen. Toch kreeg ik vandaag echt een klap in mijn gezicht. De mensen in deze mega township moeten dag in dag uit overleven, op een houtje bijten en proberen om voor een schijntje geld te verdienen; zodat ze hun familie kunnen onderhouden. Een toilet wordt gedeeld met 50 anderen en meestal niet eens schoongemaakt. Ik had en heb enige tijd nodig om deze interessante tour te verwerken.
We hebben in de township geluncht. Ugali met beef. Ugali is een soort maïs/rijst pap, maar dan heel stevig. Toen ik om een lepel of iets van bestek vroeg, moesten ze allemaal lachen. Je eet het schijnbaar met je handen. Nouja handen, met 1 hand. De andere moest ik achter mijn rug houden haha. Je maakt een soort deegballetje en deze doop je in de saus en je drukt er een holletje in voor je stukje vlees. Dat is pas cultureel eten!
~~
Toen ik onder de koude douche stond in het hotel, moest ik mezelf flink toespreken. Al die mensen daar kunnen douchen, maar niet zoals ik. Waarschijnlijk voelen zij zich na een douche niet persé heel veel frisser...
Vervolgens heb ik zonet fantastisch lekker gegeten in het restaurant van het hotel. Ik voelde me schuldig om de proporties die ik naar binnen zat te schuiven. Bij de sorbet moest ik twee keer slikken. Maar wat helpt het om me schuldig te voelen? De township verdwijnt er niet door. Het enige wat ik kan doen is meer bewust met geld om te gaan en iedere dag gezegend zijn met dat ik een dak boven mijn hoofd heb en een brood op de plank krijg...
Dit was weer een zeer enerverende dag!
~~
Vandaag nog een dagje in Nairobi gespendeerd. Bezoek gebracht aan het Nationaal museum en aan het aangrenzende snake park. Achteraf gezien wat dubbel, want ik hoorde dat we in deze dagen ook naar een snake park gaan. Of in ieder geval overnachten op een camping die snake park heet.... Ik knijp 'm nu al!
Vanmiddag heb ik een exclusieve massage gekregen van een Keniaanse mevrouw. Ze kwam in mijn hotelkamer, dus hoefde er niet eens voor de deur niet uit! Sinds het ongeluk in 2014 heb ik blijvende schouder- en nekklachten. Ik ben nu al voor lange tijd niet bij een therapeut, dus dit was echt ongelooflijk fijn ;)
Vanavond hebben we tijdens de eerste meeting kennis gemaakt met de groep waarmee ik drie weken ga rondreizen richting Zimbabwe. De groep is vrij groot, bestaande uit 20 voornamelijk meiden. Er zijn uit mijn hoofd 5 jongens bij. Het is een YOLO (You Only Live Once) tour en alleen bestemd voor jongvolwassen tot aan 30 jaar oud. Ik ben van mezelf prettig gestoord, maar merk toch met zo'n grote groep dat ik eerst niet zo goed een houding weet te geven. Ik heb tot nu toe al 1 meisje waar ik goed mee kan opschieten. Ben benieuwd!
~~
De afgelopen tijd in het hostel laat ik voor nu weer achterwege. Het was in ieder geval een zeer bizarre tijd en heb vrienden gemaakt uit allemaal verschillende landen. Van Oostenrijk en Brazilië tot aan Duitsland, Frankrijk en Amerika. Echt fantastisch!
Ik heb gefietst langs de kust, ben wezen paragliden vanaf een berg, ben uitgenodigd om mee te gaan op een luxe zeilboot tijdens de zonsondergang, heb gefeest tot 's ochtends vroeg en vooral genoten en gelachen!!
~~
Morgen gaat het wekkertje ontzettend vroeg... 6 uur eruit! Pff haha! En dit was dan mijn laatste nacht op een hotelbed. Vanaf nu elke nacht slapen in een tent...! Ach, dat is ook weer een avontuur :)
-
05 September 2017 - 12:50
Boukje Nijdam:
Heerlijk om jou verhaal zo te kunnen lezen. Ik wou dat ik dat gekund had.
Geniet hier met volle teugen van, je hebt later een fantastische herrinering -
05 September 2017 - 21:59
Jellie De Bos:
Mooi verhaal Nanneke veel succes bij je verdere avontuur.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley