Woe 16 aug, afscheid groep en Kaapstad
Door: Nanneke van der Heide
Blijf op de hoogte en volg Nanneke
22 Augustus 2017 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Woensdag 16 aug
Toen ik later op het feedback formulier mijn hoogtepunt moest beschrijven, was het voor mij gauw duidelijk. We gingen als één na laatste acitiveit naar een township om daar een rondleiding te krijgen. Definitief mijn hoogtepunt. Dit is pas Afrika, dit zijn pas de echte locals. De rondleiding werd gedaan door een goeduitziende (ik houd van details haha!) jongeman met een gevoel voor humor te krijgen die er zelf was opgegroeid. Hij maakte duidelijk dat als je hard werkte en liet zien dat je er wat voor over hebt, meer kans hebt op een goede plek in deze samenleving. Hij had net als onze taxichauffeur van vandaag de papieren als tourguide. Hij moest alleen zijn rijbewijs nog halen. Hij was in ieder geval goed op weg!
Wat ik wel verontrustend vind is dat je hier een goed stel hersens kunt hebben, maar dan heb je geen zekerheid om te kunnen studeren. De meeste gezinnen hebben daar geen geld voor, al helemaal de families uit de township. Die expertise moet je toch gebruiken....!
De townships zijn de andere kant van Afrika. In al deze dagen realiseerde ik me hoe dankbaar ik ben voor het feit dat ik in NL woon, een goed salaris voor mijn leeftijd krijg, geld kan sparen en het kan permitteren een dure rondreis door Afrika te maken. In de townships wonen mensen die blij zijn een dak boven hun hoofd te hebben en meestal een stuk brood op de plank kunnen krijgen met het magere loontje wat ze verdienen door bijvoorbeeld afval op straat op te ruimen.
Ik had nog een broek waarvan de rits stuk was en die mij te strak zat; dus continue het gevoel had dat ik eruit zou knappen. Een jonge vrouw in 1 van de hutjes heb ik blij gemaakt. Ze zei dat ze de rits wel kon maken. Voilà! Win win situatie. Beide blij :)
~~
Onze laatste activeit was een wijn proeverij in Stellenbosch. Het gekke was alleen dat er helemaal geen achtergrond info werd verteld. Je kwam binnen, nipte aan vijf verschillende wijnen, stouwde een paar bijpassende stukjes kaas in je bek, nog even wat dure delicatesse dingetjes inslaan in de shop en bye bye zwaai zwaai. Niks geen rondleiding of iets. Beetje karig. En dan ben ik ook nog een suurtsje qua wijn drinkerij. Ik drink alleen maar zoete, witte wijn en walg van de rest. Gelukkig waren het maar bodempjes en ik sta er wel voor open om eens over te stappen naar droog. Maar blech nee. Net zoals met koffie. Natuurlijk kan je het leren. Ik zie alleen geen enkele reden om mezelf te dwingen iets vies te nemen, omdat een ander vindt dat het zo hoort. Thee is ook prima. Toch?! ;)
In de truck de laatste potjes UNO gespeeld en toen was het tijd voor afscheid nemen. Normaliter heb ik er veel meer moeite mee. Nu was ik niet gehecht aan iemand en had ik me ingesteld op een week met mensen op trekken en dan weer ieder een ander pad inslaan. Het was goed zo. Mem en ik hadden elkaar en dit was gezellig voor een weekje :)
Na ons afscheid zijn we door een aardige taxichauffeur naar ons appartement gebracht. Mem had dit bij Sigrid geboekt, dus ik had geen idee waar we voor 5 nachten zouden overnachten. We kwamen bij een drukke straat, waarin een pleintje gevestigd was. Nummer 50 stond er op de poort. Geen receptie, geen Midtown Rentals op de gevel. Er zat een security mannetje achter een balie van één van de flats. Hij had geen idee waar we heen moesten en vroeg ons of we een sleutel hadden. "Jonguhh, gans, wij zijn toch juist op zoek naar de sleutel...", zou ik bijna luidop zeggen. Had ook niet uitgemaakt, hij begrijpt toch geen Nederlands. Gelukkig pakte onze taxichauffeur door en zei dat we assistentie nodig hadden. De man keek ons nietszeggend aan en probeerde hulp te krijgen via zijn walkietalkie. Onze taxichauffeur belde het telefoonnummer op onze voucher. Mem en ik stonden er maar wat bij te apegapen en luisterden geduldig. Christopher (zo heet onze taxichauffeur) zei dat we onze bagage konden laten staan. Ik vertrouwde het niet, maar ging er vanuit dat we blijkbaar weer terug zouden komen. We liepen naar een zijstraat, Christopher voorop. Hij liep een gebouw binnen en daar toverde een vrouw onze sleutel. Beetje vreemd, maar wij waren allang blij dat er schot in de zaak was gekomen. We haalden onze trolleys op en bedankten Christopher voor zijn hulp. Hehehee, rust in de keet!
De rust was niet voor lang. Mem en ik hebben na de rondreis niet stilgezeten. Clive is een kennis van Brent en Brent was onze tourguide bij Palm Tree. Brent verzorgde de weekendtrips en op andere momenten fungeerde hij als taxi. Clive woont ongeveer een uurtje van Kaapstad. We hadden hem voor twee dagen ingehuurd. Vrijdag heeft hij ons op sleeptouw genomen langs alle kitscherige en prachtige plekjes bij de kust. Daarna hebben we een stevige wandeling gemaakt bij Kaap de Goede Hoop en Cape Point. Eerst dachten we nog dat we gewoon even naar het uitzicht zouden kijken, maar al gauw kregen we in de gaten dat het de bedoeling was om tot het puntje te wandelen. Clive had de gang erin en wij maar hijgend achter hem aan hobbelen. Gelukkig was het uitzicht wel heel erg de moeite waard. Onze klim hadden we niet voor niks gemaakt!
~~
Afgelopen vrijdagavond heb ik voor de laatste keer met de Duitse girlss van de Nomad tour afgesproken. Ze hadden me uitgenodigd voor een hapje eten en daar zeg ik uiteraard geen nee tegen haha! We hebben bij een pizzaria zitten smullen en daarna zijn we naar Waterfront gegaan met een uber taxi. Gewoon even wat sneupen en een lekkere ijsco eten. We belanden uiteindelijk bij een restaurant en bar met live muziek. Het was er druk en gezellig. De meiden hadden geen behoefte aan een drankje (ze drinken überhaupt geen alcohol), maar vonden het wel leuk om bij het terras te gaan zitten. Ik kon aan hun gezicht aflezen dat ze onder de indruk waren van de feestende en dansende mensen. Er waren een aantal vrouwen hun heupen soepel aan het bewegen en gooiden hun haren los. Ik realiseerde me dat ik als ik naar de kroeg/club/feesttent ga ook één van hen ben. De meiden waren dit niet gewend, terwijl ze 21 en 22 oud zijn. Ze lachten toen ik dat vertelde en zeiden dat ze normaliter gewoon bij vrienden zitten, maar niet ergens gaan dansen. Zo zie je dus dat iedereen verschillend is in deze wereld!
Toen ik later op het feedback formulier mijn hoogtepunt moest beschrijven, was het voor mij gauw duidelijk. We gingen als één na laatste acitiveit naar een township om daar een rondleiding te krijgen. Definitief mijn hoogtepunt. Dit is pas Afrika, dit zijn pas de echte locals. De rondleiding werd gedaan door een goeduitziende (ik houd van details haha!) jongeman met een gevoel voor humor te krijgen die er zelf was opgegroeid. Hij maakte duidelijk dat als je hard werkte en liet zien dat je er wat voor over hebt, meer kans hebt op een goede plek in deze samenleving. Hij had net als onze taxichauffeur van vandaag de papieren als tourguide. Hij moest alleen zijn rijbewijs nog halen. Hij was in ieder geval goed op weg!
Wat ik wel verontrustend vind is dat je hier een goed stel hersens kunt hebben, maar dan heb je geen zekerheid om te kunnen studeren. De meeste gezinnen hebben daar geen geld voor, al helemaal de families uit de township. Die expertise moet je toch gebruiken....!
De townships zijn de andere kant van Afrika. In al deze dagen realiseerde ik me hoe dankbaar ik ben voor het feit dat ik in NL woon, een goed salaris voor mijn leeftijd krijg, geld kan sparen en het kan permitteren een dure rondreis door Afrika te maken. In de townships wonen mensen die blij zijn een dak boven hun hoofd te hebben en meestal een stuk brood op de plank kunnen krijgen met het magere loontje wat ze verdienen door bijvoorbeeld afval op straat op te ruimen.
Ik had nog een broek waarvan de rits stuk was en die mij te strak zat; dus continue het gevoel had dat ik eruit zou knappen. Een jonge vrouw in 1 van de hutjes heb ik blij gemaakt. Ze zei dat ze de rits wel kon maken. Voilà! Win win situatie. Beide blij :)
~~
Onze laatste activeit was een wijn proeverij in Stellenbosch. Het gekke was alleen dat er helemaal geen achtergrond info werd verteld. Je kwam binnen, nipte aan vijf verschillende wijnen, stouwde een paar bijpassende stukjes kaas in je bek, nog even wat dure delicatesse dingetjes inslaan in de shop en bye bye zwaai zwaai. Niks geen rondleiding of iets. Beetje karig. En dan ben ik ook nog een suurtsje qua wijn drinkerij. Ik drink alleen maar zoete, witte wijn en walg van de rest. Gelukkig waren het maar bodempjes en ik sta er wel voor open om eens over te stappen naar droog. Maar blech nee. Net zoals met koffie. Natuurlijk kan je het leren. Ik zie alleen geen enkele reden om mezelf te dwingen iets vies te nemen, omdat een ander vindt dat het zo hoort. Thee is ook prima. Toch?! ;)
In de truck de laatste potjes UNO gespeeld en toen was het tijd voor afscheid nemen. Normaliter heb ik er veel meer moeite mee. Nu was ik niet gehecht aan iemand en had ik me ingesteld op een week met mensen op trekken en dan weer ieder een ander pad inslaan. Het was goed zo. Mem en ik hadden elkaar en dit was gezellig voor een weekje :)
Na ons afscheid zijn we door een aardige taxichauffeur naar ons appartement gebracht. Mem had dit bij Sigrid geboekt, dus ik had geen idee waar we voor 5 nachten zouden overnachten. We kwamen bij een drukke straat, waarin een pleintje gevestigd was. Nummer 50 stond er op de poort. Geen receptie, geen Midtown Rentals op de gevel. Er zat een security mannetje achter een balie van één van de flats. Hij had geen idee waar we heen moesten en vroeg ons of we een sleutel hadden. "Jonguhh, gans, wij zijn toch juist op zoek naar de sleutel...", zou ik bijna luidop zeggen. Had ook niet uitgemaakt, hij begrijpt toch geen Nederlands. Gelukkig pakte onze taxichauffeur door en zei dat we assistentie nodig hadden. De man keek ons nietszeggend aan en probeerde hulp te krijgen via zijn walkietalkie. Onze taxichauffeur belde het telefoonnummer op onze voucher. Mem en ik stonden er maar wat bij te apegapen en luisterden geduldig. Christopher (zo heet onze taxichauffeur) zei dat we onze bagage konden laten staan. Ik vertrouwde het niet, maar ging er vanuit dat we blijkbaar weer terug zouden komen. We liepen naar een zijstraat, Christopher voorop. Hij liep een gebouw binnen en daar toverde een vrouw onze sleutel. Beetje vreemd, maar wij waren allang blij dat er schot in de zaak was gekomen. We haalden onze trolleys op en bedankten Christopher voor zijn hulp. Hehehee, rust in de keet!
De rust was niet voor lang. Mem en ik hebben na de rondreis niet stilgezeten. Clive is een kennis van Brent en Brent was onze tourguide bij Palm Tree. Brent verzorgde de weekendtrips en op andere momenten fungeerde hij als taxi. Clive woont ongeveer een uurtje van Kaapstad. We hadden hem voor twee dagen ingehuurd. Vrijdag heeft hij ons op sleeptouw genomen langs alle kitscherige en prachtige plekjes bij de kust. Daarna hebben we een stevige wandeling gemaakt bij Kaap de Goede Hoop en Cape Point. Eerst dachten we nog dat we gewoon even naar het uitzicht zouden kijken, maar al gauw kregen we in de gaten dat het de bedoeling was om tot het puntje te wandelen. Clive had de gang erin en wij maar hijgend achter hem aan hobbelen. Gelukkig was het uitzicht wel heel erg de moeite waard. Onze klim hadden we niet voor niks gemaakt!
~~
Afgelopen vrijdagavond heb ik voor de laatste keer met de Duitse girlss van de Nomad tour afgesproken. Ze hadden me uitgenodigd voor een hapje eten en daar zeg ik uiteraard geen nee tegen haha! We hebben bij een pizzaria zitten smullen en daarna zijn we naar Waterfront gegaan met een uber taxi. Gewoon even wat sneupen en een lekkere ijsco eten. We belanden uiteindelijk bij een restaurant en bar met live muziek. Het was er druk en gezellig. De meiden hadden geen behoefte aan een drankje (ze drinken überhaupt geen alcohol), maar vonden het wel leuk om bij het terras te gaan zitten. Ik kon aan hun gezicht aflezen dat ze onder de indruk waren van de feestende en dansende mensen. Er waren een aantal vrouwen hun heupen soepel aan het bewegen en gooiden hun haren los. Ik realiseerde me dat ik als ik naar de kroeg/club/feesttent ga ook één van hen ben. De meiden waren dit niet gewend, terwijl ze 21 en 22 oud zijn. Ze lachten toen ik dat vertelde en zeiden dat ze normaliter gewoon bij vrienden zitten, maar niet ergens gaan dansen. Zo zie je dus dat iedereen verschillend is in deze wereld!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
