Life at Palm Tree

Ik kan erg goed opschieten met de nieuwe vrijwilligers. Stuk voor stuk drie leuke meiden en allemaal in voor een praatje. We zijn met vier meiden in 1 huisje, maar het is meer opgeruimd dan met Jip haha! Dus in die zin is het heel goed zo met elkaar. Ik heb er nieuwe energie van gekregen en realiseer me dat ik het fijn vind om wat afwisseling te hebben. Voor mij is het niet moeilijk om op iemand af te stappen die ik niet ken. Backpacken lijkt me wel eenzaam, maar in van die lodges verblijven met allemaal verschillende mensen met uiteenlopende gedachtes en interesses, vind ik denk ik juist leuk.

Iedere ochtend help ik van 8.30 tot 10.00 uur een autistische jongen. Ik help hem met rekenen en schrijven. We hebben erg veel lol met elkaar, vooral over dat hij de hele dag over Lion King wil praten en ik hem dat verbied. Om 10.30 uur help ik drie jongens met Engels. Mijn Engels is nog steeds basis, maar het gaat steeds beter. Ze lachen me allemaal hard uit om uit mijn uitspraak... Ach, ik leer er juist van door het telkens fout te doen en zij me verbeteren.

Trouwens wel jammer dat het hier winter is en ik de hele week met een deken om me heen loop. Sokken in crocs, een lange broek, een lange mouwen shirt en een dikke trui... brrrrr!