Tanzania

Het grote voordeel van overland reizen is dat je door alle dorpjes rijdt en je dus een aardige indruk krijgt van het reilen en zeilen van de locals. Grote groepen rondom één televisie, luie mannen die op hun motors hangen en schaamteloos met hun hand in de broek, met z'n drieën op de brommer, vrouwen met grote jerry cans op hun hoofd - zonder daarvoor hun handen te gebruiken - en een kind vastgebonden op hun rug, kinderen die spelen met een eigengemaakte bal, huizen gemaakt van klei met een aluminum plaat als dak, busjes volgepropt met bagage op het dak, héél veel marktkraampjes waar de groentes en fruit worden geshowt. We stoppen dan ook zo nu en dan, zodat onze moeder/gids ons als kinderen blij kan maken met verse ananas, avocado en zoete aardappel. Ik voel me alleen vaak net een aapje. Misschien zij ook. Vanuit onze bus achter de ramen probeer ik (stiekem) foto's en filmpjes te maken en zij kijken ons aan met grote, nieuwsgierige ogen. De kinderen roepen MUZUNGU (blanke) en zwaaien vrolijk of steken hun duimen op. Ik vind ze schattig.

We worden om de tel aangehouden door politie agenten in witte pakjes die midden op de weg staan en je gebaren om je voertuig aan de kant te parkeren. Ze willen iets met snelheid en gewicht weten. Zo corrupt als de pest. Het lijkt iedere keer verkeerd te zijn en ze communiceren werkelijk niets met elkaar. Grrr!

Kate, komt uit Engeland en is 23 jaar, vormt met mijn duo qua slapen in de tent. Ze is niet super sociaal, bevindt zich liever niet veel in de grote groep, maar toch kunnen we het wel goed met elkaar vinden. Ik denk dat het grotendeels komt omdat we beide een beetje buitenbeentje zijn. Ik ben inmiddels wel aardig gestetteld, alleen blijf ik het lastig vinden om in deze groep met iemand een band op te bouwen en we weten dat we maar drie weken samen optrekken. Terwijl ik normaliter helemaal geen problemen heb om contact te maken. Het is sowieso denk ik meer omdat er al vrij snel tweetallen werden gevormd en ik daar niet zomaar tussen ga zitten. Er zijn drie stellen mee op pad en we hebben een zestal Duitsers onder ons, dus dat zorgt ook voor broederschap. We zijn trouwens met een zeer gevarieerd internationaal gezelschap. Amerika (volgens mij uit Miami, California, Florida), Australië, Zwitserland, Noorwegen, Zweden, Engeland en dus Duitsland. Ik dacht dat de leeftijd tot 30 was, maar ik meende te horen dat één van de Duitse kerels 38 jaar is. In ieder geval allemaal jongkies!

Onze tour is dinsdag begonnen vanuit Nairobi, de hoofdstad van Kenia. Elke avond met een lamp op je kop je tent opzetten en 's ochtends vroeg opstaan om je tent weer op te ruimen, op klapstoeltjes je eten veroberen, met puur geluk een warme douche en meestal een normale wc (die dan vervolgens niet wil doorspoelen). Over die warme douche heb ik ook nog iets te vertellen. Overdag is het hier vaak zo'n 30 graden gevoelstemperatuur. Hoe later het wordt, hoe frisser. Toch ben ik altijd stront eigenwijs en ga ik in hemd en onderbroek in de snikhete tent liggen in mijn slaapzak, maar iedere nacht wordt ik bibberend en rillerig van de kou wakker. Tsja.